Ήταν το όνειρό μου να πάω στο νησί της Κέρκυρας. Συνειρμικά με ταξίδευε στη χώρα των Φαιάκων, τις μάχες υπο τις διαταγές του ναυάρχου Ushakov, τα πολεμικά τουρκικά πλοία, της κηδεμονίας της Βενετίας, της αυτοκράτειρας Σίσυ.
Το φέρυ ότανπλησιάζει το νησί προσφέρει εκπληκτική θέα των επιβλητικών Προπυργίων της Κέρκυρας και των σπιτιών σε βενετσιάνικο στυλ. Η Κέρκυρα μας υποδέχτηκε με τηνέλλειψη χώρων στάθμευσης και το θερμόμετρο στους 35 βαθμούς. Η μόνη λύση ήταννα κρυφτούμε υπο σκιά στα στενά σοκάκια.
Στη παλιά πόλη ξεχνάς ότι είσαι στην Ελλάδα. Τυπικές ιταλικές αυλές με τα ρούχα απλωμένα χιαστί, ξεθωριασμένοι τοίχοι σε ρόζ και πορτοκαλί αποχρώσεις καιπράσινα παντζούρια αντί για το γαλάζιο της Ελλάδας.
Ορόσημο στην Παλιά Πόλη είναι ο πύργος με το ρολόι στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, ιδιαίτερα σεβαστός στη Ρωσία. Καθυστερήσαμε στο ναό και έτσι τρέξαμε να προλάβουμε να δούμε το περίφημο Παλιό Φρούριο. Το γραφείο των εισιτηριών ήταν κλειστό, και μας αφήσανε να περάσουμε με το σκυλάκι δωρεάν. Ήμασταν αρκετά τυχεροί για να δούμε το ηλιοβασίλεμα από τα τείχη της πόλης.
Στο ταξίδι είχαμε και τον Ράφφυ μας, που σαφώς συνέβαλε στην αύξηση της δημοτικότητας του, καθώς τουρίστες από όλες τις γωνιές της γης, μας ρωτούσαν “τι ράτσα είναι το σκυλάκι σας” (…η απάντηση είναι Bedlington Terrier). Κουρασμένοι απο τις εντυπώσεις και τη δημοτικότητα του Ραφφ, πήγαμε για ύπνο.
Αποδείχθηκε ότι είναι μια βολική και οικονομική επιλογή η ενοικίαση σπιτιού, σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία.
Η πιό “Ελληνική”εικόνα στην Κέρκυρα για μένα είναι το μικρό νησάκι με τη Μονή Βλαχερνών και το ακόμα μικρότερο κοντινό Ποντικονήσι. Δίπλα βρίσκεται το αεροδρόμιο με τα αεροπλάνα να περνούν ακριβώς πάνω απο το καμπαναριό.
Αν και είμαι εξοικειωμένη με την ομορφιά της Ελλάδας, η φύση της Κέρκυρας είναι εντυπωσιακή. Ασυνήθιστοι λόφοι, μικρά νησιά, η αφθονία του πρασίνου και τα πολλά δέντρα, το γαλάζιο της θάλασσας … όλες αυτές η ομορφιές ανοίγουν ανεπανόρθωτα την όρεξη. Στην Ελλάδα, μου αρέσει πολύ η προσέγγιση για το φαγήτο – είναι ανάλογα την εποχή, τα πάντα είναι φρέσκα, και η γεύση δεν καλύπτεται από πολλές σάλτσες και μπαχαρικά. Παρόλο που δεν τρώω κρέας, δεν μου λείπουν οι γαστρονομικές απολαύσεις – θαλασσινά, λαχανικά, φρούτα, τυριά.
Στο δρόμο τις επιστροφής κάναμε μια στάση στο γραφικό Μέτσοβο, που φημίζεται για τα νόστιμα τυριά και τις κατασκευές απο ξύλο. Λιθόστρωτα πεντακάθαρα δρομάκια, πέτρινες στέγες, και παντού – η μυρωδιά του ξύλου.
